عبیدالله خزاعیابواحمد عبیدالله بن عبدالله خزاعی (۲۲۳-۳۰۰ق)، از امیران خاندان طاهر ذوالیمینین و از شاعران روان‌گوی و فردی ادیب، فصیح، لغت‌دان و آگاه به اخبار گذشتگان بود و در هندسه و موسیقی تبحر داشت. ۱ - معرفی اجمالیابواحمد عبیدالله بن عبدالله بن طاهر بن حسین خزاعی طاهری خراسانی، در سال ۲۲۳ق در بغداد متولد شد. او از خاندان طاهر ذوالیمینین و از امیران بود. در زمان حیات برادرش محمد، جانشین وی در پلیس بغداد بود و پس از مرگ او، خود به طور مستقل فرماندهی آن را به‌عهده گرفت. او آخرین فرد از خاندان طاهر بود که به پست و مقام رسید. عبیدالله از شاعران روان‌گوی و فردی ادیب، فصیح، لغت‌دان و آگاه به اخبار گذشتگان بود و در هندسه و موسیقی تبحر داشت. از زبیر بن بکار و ابوصلت هروی روایت کرده است. محمد بن یحیی صولی، عمر بن حسن اشنانی و ابوالقاسم طبرانی از او روایت کرده‌اند. کتاب‌های الاشاره فی اختیار الشعر، رسالة فی السیاسة الملوکیه، مراسلاته لعبدالله بن معتز، البراعة و الفصاحه و دیوان شعر از آثار اوست. سرانجام وی در سال ۳۰۰ق در بغداد درگذشت. [۱۱]
قالی، اسماعیل بن قاسم، الامالی، ج۳، ص۹۹.
۲ - پانویس۳ - منبعپژوهشگاه فرهنگ و معارف اسلامی، دائرة المعارف مؤلفان اسلامی، ج۱، ص۵۰۵-۵۰۶، برگرفته از مقاله «عبیدالله خزاعی». رده‌های این صفحه : ادیبان قرن 3 (قمری) | درگذشتگان سال 300 (قمری) | شاعران قرن سوم | شخصیت‌های قرن 3 (قمری) | طاهریان | موسیقی‌دانان قرن 3 (قمری)
|